Το σχολείο μας μαθαίνει ότι κάτι που είναι άσπρο δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα μαύρο. Τελεία και παύλα. Να μην το εξετάζουμε. Και να θεωρούμε τον Ηράκλειτο παράξενο επειδή λεει: Ο κόσμος είναι και δεν είναι.
Ναι, ο κόσμος δεν είναι, γίνεται. Όλα είναι και μαύρα και άσπρα συγχρόνως, γιατί όλα παίζονται. Όλα γίνεται μία σχέση, μία δυναμική επικοινωνία μεταξύ όλων των χρωμάτων. Όλα είναι συνέχεια σε κίνηση. Σε διαλεκτική κίνηση που εκφράζεται από την μία με την εξέλιξη (με την ευρύτερη έννοια) και από την άλλη με την επανάσταση, σαν ποιοτικό άλμα.
Η πάλη και η ενότητα των αντιθέσεων.
Ο κόσμος δεν είναι γραμμικός, δεν είναι αναγωγικός, δεν είναι μία ντουλάπα με συρτάρια - ανοίγουμε το ένα, κλείνουμε το άλλο…
Η σύγχρονη επιστήμη αποκαλύπτει ότι ο κόσμος είναι χαοτικός, συνέχεια αναδημιουργείται η τάξη του στην αταξία που πάντα «διαλεκτίζεται», σαν μία μουσική σύνθεση της συμπαντικής λύρας.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment