Επανάληψη του ολοκληρωτησμού

Συγνώμη, αλλά μήπως αυτό που πάει να κάνει ο Ούγκο Τσάβες με το ενωμένο κόμμα εξουσίας είναι μία προσπάθεια επανάληψης του ολοκληρωτησμού; (είναι είναι!)
Και στην Τσεχοσλοβακία μετά τη νίκη του ΚΚ το 1948 ενώθηκε η σοσιαλδημοκρατία με το ΚΚΤσ και...
Δεν βρέθηκε ακόμα κάποια νέα συνταγή;!

Τι λένε οι φίλοι μας οι τροτσκιστές που πήγαν να τον συμβουλεύουν εκεί...;;;

Την Παρασκευή

Την Παρασκευή γιορτάζω! Δέχομαι ευχές γραπτώς και προφορικώς!

Νέο στέκι!

Το ΚΨΜ εγκαινιάζει αύριο στις 8.00 στη Ζωοδόχου πηγής 55 το νέο βιβλιοπολείο - στέκι των αριστερών όλης της επικράτειας! Εκεί και το βιβλιό - μυστήριο: "Ζάπινγκ σε ιδέες του μέλλοντος".
Είστε όλοι καλεσμένοι, αρκεί να μην είστε δεξιοί! Κρασί και καναπεδάκια άφθονα!

Η χαρά και η ομορφιά της δημιουργίας για όλους!

Τα ιδανικά: αδελφότητα, ισότητα, ελευθερία είναι ιδανικά της αστικής επανάστασης.
Προτείνω ένα νέο ιδανικό, της δικής μας επανάστασης:
"Η χαρά και η ομορφιά της δημιουργίας για όλους"
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Όλοι είναι ικανοί για κάποιο είδος δημιουργίας!
Όλοι είναι ικανοί να βγάλουν το ψωμί τους δημιουργόντας.
Κανένας να μην παραμείνει μισθοτός σκλάβος.
Σκλάβοι μόνο οι μηχανές!

...ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΩ

Μα, Ναφτίλε και κύριε Τσαγκαρουσιάνε:
ο έρωτας, ο σαρκικός έρωτας
είναι η ύψηστη προσευχή,
η ύψηση μορφή
αγάπης.
αγάπης,
αγάπης.
ο Old boy
και η καπετάνεισσα
το είπαν τόσο ποιητικά
σήμερα τη νύχτα που σηκώθηκα...

Γνώση Ελεύθερη;

Χάνει κάτι η ανθρωπότητα αν βάζει φραγμούς στη γνώση;
Το θέμα είναι να γίνουμε πλούσιοι. Ακόμα πιο πλούσιοι. Πολύ πλούσιοι.
Ευτυχώς που υπάρχει το καρότο, τα λεφτά που διεγείρουν τους πιο ικανούς να δουλέψουν. Όποιος είναι ικανός, ας έχει παλάτια. Όλο και πιο πολλά παλάτια…!
Είμαι συγγραφέας και επομένως έχω δικαίωμα να έχω τα συγγραφικά μου δικαιώματα. Είμαι ευρεσιτέχνης και αυτό ισχύει και για μένα. Ευτυχώς η κοινωνία μας τα παρέχει. Εβδομήντα χρόνια μετά από το θάνατό μου έχω δικαίωμα στα δικαιώματά μου. Τι ωραία! Έχω εξασφαλίσει και τα παιδιά μου που μπορούν να ζουν άνετα, χωρίς να κάνουν τίποτα, χωρίς να δουλέψουν.
Κανείς δεν μπορεί να με εκμεταλλευτεί, κανείς δεν μπορεί να ανεβάσει τις ιδέες μου στο Ιντερνετ και να τις αξιοποιήσει για δικό του όφελος. Το γράφει ρητά το βιβλίο μου. Το γράφει ο νόμος!
Ευλογημένος ο καπιταλισμός…
Να όμως που δεν είναι έτσι. Εμένα θα με έφτανε να μπορώ να ζω από τις ιδέες μου. Ρωτήστε με αν προτιμώ να ζω σε πλούτη και να ζουν τα παιδιά μου τεμπέλικα ή αν θέλω να διαδίδονται η ιδέες μου προς δημόσια ζύμωση; Θα επιλέξω το δεύτερο. Αλλά δεν γίνεται. Τα συγγραφικά δικαιώματα των περισσότερων βιβλίων ανήκουν πλέων στους εκδοτικούς οίκους και όχι στους συγγραφείς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι πατέντες το ίδιο ανήκουν στις εταιρίες όπου ο ευρεσιτέχνης εργάζεται. Όχι στους ίδιους.
Έτσι η κοινωνία παει μπρος! Το καρότο! Οι ικανοί επιχειρηματίες! Εκείνοι θα τα φροντίσουν όλα χάρη στον ανταγωνισμό... Την πρόοδο της κοινωνίας δηλαδή.
Μα σας παρακαλώ, ποιος ανταγωνισμός;
Χάνω κάτι όταν μοιράζομαι τη γνώση μου; Χάνει η ανθρωπότητα κάτι αν βάζει φραγμούς στην γνώση; Χάνουμε κάτι αν ο άλλος εφευρέτης σε μία ανταγωνιστική εταιρία προσπαθεί να βρει λύση στο ίδιο πρόβλημα και μετά χάνονται οι κόποι του επειδή η ιδέα πρόλαβε να πατενταριστεί λίγο πιο νωρίς; Χάνουμε κάτι αν δουλέψουμε όλοι μαζί για το καλό όλων;
Πάντα υπήρχαν πατέντες. Αλλά άνηκαν σε αυτούς που είχαν τη ιδέα, όχι στις εταιρίες.
Μα πάντα, πάντα;
Αν μονοπωλούσε κάποια εταιρία τη ιδέα της ρόδας…; Του αντιβιοτικού γενικά;
Οι κοινωνία προχωράει χάρη στη συνεργασία: Προσφέρω την γνώση μου σε όλους και όποιος έχει ιδέες ας ασχοληθεί με το αντικείμενό μου και ας το τραβήξει πιο πέρα, ας εφευρεθεί κάτι ακόμα καλύτερο. Ευτυχώς υπάρχει και η συνείδηση της ανιδιοτέλειας και έτσι αναπτύσσεται για παράδειγμα το ελεύθερο λογισμικό.
Θα υπάρχουν όμως ελεύθερα γενετικά φάρμακα όταν η αντιβίωση εξαντλήσει τις δυνάμεις της;
Το θέμα δεν είναι μόνο το ότι και οι πιο φτωχοί που δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τους πλούσιους έχουν δικαίωμα στη πρόοδο, υλική και πνευματική. Το θέμα είναι ότι μόνο ο συλλογικός Νους της Ανθρωπότητας, το Πνεύμα της Γαίας, (δεν υπάρχει ακόμα όνομα για αυτό το φαινόμενο γιατί δεν το συνειδητοποιούμε ακόμα), μόνο αυτή η θεϊκή ανθρώπινη Ψυχή μπορεί να παράγει τις πιο μεγαλοφυείς εφευρέσεις.
Καλός ο ανταγωνισμός αλλά φτάνει στα όρια του. Ο καπιταλισμός άρχισε να το παρατραβάει με το μονοπώλιο στην γνώση. Φτάνει σε εκείνα τα όρια που ακόμα και οι σπόροι που πάντα ήταν δώρο της μάνας γης να είναι πατενταρισμένοι γιατί εμπεριέχουν κάποια γενετική "εφεύρεση". Και σε λίγο καιρό θα πρέπει να πληρώνουν όλοι που θα θελήσουν κάτι να φυτέψουν στις επιχειρήσεις που θα τους προσφέρουν. Και παει λέγοντας.
Ο καπιταλισμός φτάνει σε μία τρομερή κρίση στασιμότητας που η γνώση θα είναι προνόμιο αυτών που λιγουρεύονται μόνο το καρότο, που ο θεός τους είναι να μετράνε τα παλάτια τους και τίποτα άλλο, που ξέρουν να στραγγαλίζουν τους άλλους που ακόμα έχουν ιδέες, κάνοντας τη γνώση φτωχότερη.
Και μαζί της όλη τη Γη.
Θα είμαστε πιο φτωχοί, όχι πιο πλούσιοι…

«Ο Ηράκλειτος με την αυστηρότερη μούσα του, διαβεβαιώνει ότι οποιαδήποτε αρμονία ανάμεσα σε αντιφατικά στοιχεία αναγκαστικά και πάντα συνεπάγεται μία ένταση ή σύγκρουση ανάμεσα στα αντίθετα, από τα οποία αποτελείται. Η ένταση ποτέ δεν αίρεται. Ειρήνη και πόλεμος δε διαδέχονται ο ένας την άλλη με τη σειρά: πάντα, στον κόσμο, υπάρχει και ειρήνη και πόλεμος. Η κατάπαυση του αγώνα θα σήμαινε τη διάλυση του σύμπαντος».

W. K. C. Guthrie
Ηράκλειτος

Ο Ηράκλειτος το λεει πόλεμος.
Ο Μαρξ πάλη.
Εγώ το έλεγα παιχνίδι.
Όσπου άκουσα τη λέξη διελκυνστίδα...

(Έχει πλάκα το σύμπαν. Έπεσα από την τραμπάλα...
Αλλά συκώθηκα και έκατσα και πάλι. Ο φίλος απένατι με κουνάει επίτηδες!
Για να δούμε και το γύρω-γύρω!
Απέραντη η παιδική χαρά της ζωής...)

Πάντα παίζεις σαν να ήταν το τελευταίο παιχνίδι σου!

Επέτειος σήμερα και στη Σλοβακία - Βελούδινη επανάσταση

17 χρόνια από τη Βελούδινη επανάσταση στην Τσεχοσλοβακία

Η εξομολόγηση ενός πρώην κομμουνιστή


Κατά πόσο έφταιξε για τη βία στα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» η ιδεολογία; Εξαρτάται τι εννοεί κανείς λέγοντας ιδεολογία. Ο Μαρξ είπε πολύ λίγα πράγματα για τον κομμουνισμό και ό, τι είπε το είπε δυστυχώς με τρόπο απόλυτο. Για παράδειγμα μία σύντομη πρότασή του στο Κομμουνιστικό μανιφέστο ότι η διαφορά μεταξύ της παλαιάς αριστερής και της καινούργιας κομμουνιστικής σκέψης υφίσταται στο πώς πρέπει να γίνει η δικτατορία του προλεταριάτου. Και ο Λένιν έχει επίσης πολλά τέτοια απόλυτα στοιχεία.
Αν όμως υπό τον όρο ιδεολογία καταλαβαίνουμε και την φιλοσοφία, η θεωρία αυτή των διαλεκτικών αλλαγών δεν λεει τίποτα για την αναγκαιότητα της βίας, δεν συνεπάγεται κανένα πρόγραμμα βίας, απεναντίας μιλάει για την φυσιολογική οδό της εξέλιξης - με την ευρύ έννοια.
Ας μιλήσουμε όμως για τη βία. Όταν ο Μαρξ προσκόλλησε στο προλεταριάτο, η θέση του προλεταριάτου ήταν πολύ πιο δεινή σε σύγκριση με την καπιταλιστική τάξη, δηλαδή οι εργάτες δεν μπορούσαν να πραγματώσουν την ατομικότητά τους και έτσι εμφανίστηκε η ιδέα της συλλογικότητας. Από την άλλη πλευρά η ταξική πάλη που ξέσπασε χρειαζόταν να συγκεντρωθεί κάτω από μία ενιαία βούληση, και έτσι δημιουργήθηκε ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός σαν αρχή της λειτουργίας των κομμουνιστικών κομμάτων. Έτσι επιτράπηκε να έρθουν στο προσκέφαλο άνθρωποι με δικτατορικές κλήσεις. Στο τέλος αποφάσιζε για την μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων ένα άτομο.
Η μόνη ασφαλιστική δικλίδα είναι η δημοκρατία. Και για αυτό οι χώρες μας έπρεπε να έχουν περισσότερη δημοκρατία από ό, τι οι καπιταλιστικές, και όχι αντίστροφα. Η κοινωνία σήμερα δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς τους καπιταλιστές. Αλλά και οι καπιταλιστές προσπαθούν να περιορίζουν τη δημοκρατία. Σε μας μετά το 1989, ήδη στις δεύτερες εκλογές, άρχισαν να ακούγονται φωνές ότι οι άνθρωποι που πληρώνουν περισσότερους φόρους πρέπει να έχουν και μεγαλύτερη δυνατότητα επιρροής. Αυτό σημαίνει ότι θεώρησαν τη δημοκρατία σαν κάτι που περιορίζει τα δικαιώματά τους. Δεν παύω λοιπόν να πιστεύω ότι είναι δίκαιο να έχει ο κάθε άνθρωπος ίδιες δυνατότητες συναπόφασης. Ο Μαρξ σκεφτόταν το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί αυτό για όλους τους ανθρώπους.
Η κομμουνιστική ιδεολογία όμως διαμορφώθηκε από τις ιδέες του Στάλιν που ήταν πεπεισμένος ότι η ταξική πάλι συνεχώς οξύνεται και έτσι πρέπει η εργατική τάξη να μάχεται ασταμάτητα. Ότι ο ταξικός εχθρός μπαίνει στις σειρές της και επίσης και στην κεντρική επιτροπή. Έτσι έστειλε ο Στάλιν στον άλλο κόσμο τα δύο τρίτα της κεντρικής επιτροπής. Η πρακτική αυτή ήταν παράξενη. Οι υπάλληλοι και στην χώρα μας έβρισκαν μία μέρα στο γραφείο τους την αίτηση να μπουν στο κόμμα και μετά από μισό χρόνο ερχόταν οι «κάθαρση» του εχθρού. Αν ήθελε κανείς να γίνει διευθυντής κάποιου εργοστάσιου έπρεπε να γίνει υποχρεωτικά και μέλος του κομμουνιστικού κόμματος.
Και έγινε ότι οι «αλήθειες» του Στάλιν θεωρήθηκαν οι μόνες ισχύουσες και μόνο αυτές επιτρεπόταν να διδάσκονται. Όταν ανακαλύφθηκαν καινούργιες ανακαλύψεις για τις οποίες δεν μιλάει ο Ένγκελς στο έργο του «Αντιδούρινγκ», οι επιστήμονες κηρύχθηκαν αντιεπιστημονικοί. Αυτό είναι εντελώς αντιδιαλεκτικό. Και η θεωρία του χάος κηρύχθηκε επίσης αντιεπιστημονική. Αλλά αν δεν υπάρχει πλουραλισμός ιδεών η ανθρωπότητα δεν μπορεί να εξελίσσεται. Η κοινωνία μας έχασε τη δυνατότητα να παει μπρος.
Και δεν έφταιξε ότι δεν ήταν στην κεντρική επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος εργάτες. Ήταν, και αρκετή μάλιστα και ακόμα περισσότεροι ήταν στις επιτροπές των νομών και των περιφερειών. Ο τελευταίος Γενικός γραμματέας του κομμουνιστικού κόμματος της Τσεχοσλοβακίας, ο Μίλος Γιάκες ήταν εργάτης ηλεκτρολόγος. Έχω και μία προσωπική εμπειρία. Μία φορά ήθελε ο Γιάκες να μάθει τι λένε οι μορφωμένοι άνθρωποι και κάλεσε και εμένα με μία μεγαλύτερη ομάδα στη Πράγα. Έπεσαν διάφορες γνώμες. Στο τέλος ο Γιάκες είπε: «Όπως σας κοιτάω, σύντροφοι, βλέπω ότι η μόρφωση χαλάει τους ανθρώπους».
Αν είναι δυνατών!
Οι εργαζόμενοι όμως δεν είχαν τη δυνατότητα να συναποφασίζουν. Τους διευθυντές τους όριζαν από την κεντρική επιτροπή. Χρειαζόταν γραπτή απόφαση.
Μία φορά πάλι έγινε μία συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής για την επιστημονικό-τεχνολογική πρόοδο. Εμείς στην Ακαδημία πήραμε την πρωτοβουλία και την κάναμε στα πλαίσια μας, χωρίς να περιμένουμε κάποια εντολή. Αφού ήμασταν επιστήμονες. Αυτό προκάλεσε όμως μεγάλο κακό στην κεντρική επιτροπή, ότι παραβιάσαμε τη κομματική πειθαρχία. Έπρεπε να την επαναλάβουμε την ημερομηνία που μας όρισαν, κατόπιν γραπτής εντολής.
Γιατί δεν έκανα τίποτα εναντίων; Είχα τέτοιες εμπειρίες που με απέτρεπαν. Με απέβαλαν από το πανεπιστήμιο και έπρεπε να πάω για στρατό στα λεγόμενα μαύρα ορυχεία λόγο του πατέρα μου. Δεν ήθελα να βιώνουν και τα παιδιά μου κάτι παρόμοιο. Το δεύτερο κίνητρο ήταν ότι είχα μία τέτοια θέση από όπου μπορούσα να προσπαθήσω να αλλάζω το καθεστώς στα πλαίσια των δυνατοτήτων μου. Έγραψα ένα βιβλίο όπου μελετούσα την εξέλιξη της οικονομίας στην Ευρώπη και είχα αποδείξει ότι τα πράγματα πάνε σε μας προς το χειρότερο. Πρότεινα εκεί να συνδυασθούν οι οριζόντιες και κάθετες οικονομικές σχέσεις, όπως τις ονόμασα, που είναι το πλάνο με την αγορά, γιατί έφτασα στο συμπέρασμα ότι καμιά σύγχρονη κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς την αγορά. Στη Τσεχοσλοβακία ουσιαστικά λειτουργούσε ένα είδος αγοράς, γιατί οι επιχειρήσεις συμβουλευόταν απευθείας με το εμπόριο. Κάτι που δεν υπήρχε στη Σοβιετική ένωση, εκεί ήταν πολύ αυστηρό. Για αυτό κι εκεί ήταν άδεια τα μαγαζιά ενώ σε μας όχι. Στην Τσεχοσλοβακία ήταν αυστηρά μόνο ό, τι αφορούσε το πώς στο ένα κλάδος απαγορευόταν να παράγει κάτι που άνηκε σε άλλο κλάδος. Ας πούμε στο εργοστάσιο του ατσαλιού είπαν ότι θα μπορούσαν να παράγουν και καλοριφέρ που ήταν ελλειπτικό πρωιών, αλλά δεν τους το επέτρεψαν.
Αν δεν έπρεπε να έχει γίνει όλο αυτό;
Δεν ευσταθεί αυτή η ερώτηση. Οι άνθρωποι αποφάσισαν τότε έτσι, και αποφασίσαμε ελεύθερα κι εγώ που μπήκα στο κόμμα στα δεκαεννέα μου. Η κατάσταση ήταν τότε τέτοια, η παγκόσμια κρίση στα χρόνια του τριάντα χωρίς διέξοδο, ανεργία, η ζωή δύσκολη για τους περισσότερους, ενώ στη Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχε ανεργία, ξέραμε ότι οικοδομούν, για τα γκούλαγκ δεν μαθαίναμε τίποτα. Από την άλλη πλευρά στη Γερμανία νίκησε η μπουρζουαζία η οποία ήταν πίσω από το Χίτλερ και ενθάρρυνε τον εφοπλισμό. Η Τσεχοσλοβακία ήταν προδομένη από την πλευρά της Αγγλίας και της Γαλλίας και γενικά επικρατούσε η γνώμη ότι η οικονομική κρίση θα συνεχιστεί γιατί διεκόπη μόνο χάρη στον εφοπλισμό. Και μετά τον πόλεμο υπήρχε τάση προς το σοσιαλισμό. Μη ξεχνάμε ότι στη Γαλλία το 40 τοις εκατό ψήφισε υπέρ του κομμουνιστικού κόμματος. Στην Ιταλία επίσης. Ο σοσιαλισμός δεν επεβλήθη από τη Σοβιετική Ένωση στην Τσεχοσλοβακία. Αφού την πρώτη εθνικοποίηση όλων των επιχειρήσεων μέχρι διακόσιους εργαζόμενους την έκανε η κυβέρνηση του Μπένες το φθινόπωρο του 1945. Δεν ήταν κομμουνιστής, καμία σχέση. Όλοι οι άνθρωποι ήθελαν κατά κάποιο τρόπο το σοσιαλισμό.
Νομίζω ότι ο σοσιαλισμός είναι μία τέτοια κοινωνία η οποία προσπαθεί να πραγματώνει την αρχή της αλληλεγγύης και να εξαλείφει τις διαφορές δημιουργώντας ίδιες ευκαιρίες για όλους. Για να μη μεγεθύνονται οι κοινωνικές διαφορές σε τέτοια μεγέθη που εκείνοι οι οποίοι είναι σε χειρότερη μοίρα να νιώθουν χαμένοι. Μία κοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα στη παιδεία, στη υγεία και δεν χρειάζεται να φοβούνται ότι μπορεί να γίνουν άστεγοι.
Η κοινωνία μας δεν ήταν κομμουνισμός όπου κατά τον Μαρξ θα έπρεπε ο καθένας να δουλεύει σύμφωνα με τις ικανότητες του και να αμείβεται σύμφωνα με τις ανάγκες του. Αλλά ένα είδος σοσιαλισμού ήταν. Αν εσύ το λες αυταρχικός σοσιαλισμός μπορώ να συμφωνήσω.

Την εξομολόγηση του Ιβάν Οκαλι, πρώην διευθυντή του τμήματος οικονομολογίας της Ακαδημίας των επιστημών της Σλοβακίας κατέγραψε η Σύλβια Οκαλιόβα, συγγραφέας.

Ο Έρως είναι εγωϊστής.
Σε θέλει μόνο δικό του.
Η Αγάπη είναι ανιδιοτελής.
Θέλει να σε μοιράζεται.

Θέλω να γίνω γυναίκα σου.
(Φίλη, ερωμένη, σύζηγος, μητέρα.)

Only me.
Και αγάπα όλες τις άλλες.

Η διαλεκτική του απλού και του θεϊκού

Όλα είναι πιο απλά από ό, τι φανταζόμαστε, είπε ο Goethe, και πιο περίπλοκα από ό, τι μορούμε να κατανοήσουμε.

Απλός σαν τον αέρα, ελεύθερος σαν το πουλί,
η απλότητα είναι ο αέρας της σκέψης
σαν το παράθυρο ανοιγμένο
στην δυνατή ανάσα του κόσμου,
στην απέραντη και σιωπηλή παρουσία του Όλον...
Τι είναι πιο απλό από τον άνεμο;

Για το Θεό είναι όλα απλά,
για τον απλό όλα θεϊκά...

Από το βιβλίο του Andre Comte Sponville "Η μικρή συζήτηση για τις μεγάλες αρετές".

Στα πεύκοι ο άνεμος

Στην ανοιξιάτικη πρασινάδα των πεύκων,
Στα σμαραγδένια λουτρά τους
Πέταξα όλη την κούραση
Και το διάφανο του μυαλού κήρυγμα.

Και μου ήρθε μια τρελή, άγρια επιθυμία
Όλος να βουτήξω μέσα της,
Όχι σαν άνθρωπος, σαν δένδρο να τρέμω
Κάτω απ’ το καλπασμό τον αλόγων του ανέμου.

(Μετάφραση από ένα τσέχικο ποιήμα γραμμένο χωρίς όνομα του ποιητή στο μπλουζάκι μου που ζωγραφίσα με κόκκινη μπογιά στα 17 μου.)

Χάρη στις αντιθέσεις συνέχει ο κόσμος

Αλλά αυτά που τραβάμε εμείς οι άνθρωποι τα τραβάει και το σύμπαν.
Το Σύμπαν δημιουργήθηκε από το τίποτα.
Το Σύμπαν δημιουργήθηκε από το παν.
Συστολή και διαστολή.
Η παλαιά πολική αντίθεση.
Η αντίθεση σε εξέλιξη.
Ξέρουμε ότι το σύμπαν διαστέλλεται.
Διαισθανόμαστε όμως ότι κάποια στιγμή θα αρχίσει να συστέλλεται.
Δεν μπορεί… αλλιώς. Ό, τι γεννιέται πεθαίνει.
Αλλά και να διαστέλλεται επ’ άπειρον, κάποια στιγμή τα άστρα θα καούν ολότελα και το σύμπαν θα σβήσει.
Αλλά δεν είναι έτσι.
Ούτε θα διαστέλλεται αιωνίως ούτε θα συστέλλεται.
Το σύμπαν δημιουργείται και πεθαίνει συγχρόνως.
Και τώρα. Και μετά. Και πριν. Πάντα.
Δημιουργείται συνεχώς από μία μαύρη τρύπα και πεθαίνει σε μαύρες τρύπες.
Ένα μοναδικό άτομο το οποίο γίνεται τόσο συμπυκνωμένο που μπορεί να εκτοξεύσει σε αλλεπάλληλες εκρήξεις το παν.
Το χρόνο ενός ολόκληρου νέου σύμπαντος.
Και σε μία μόνο έκρηξη να εκτοξεύσει το μοναδικό.
Τη ζωή.
Που είναι σε δυναμική εξέλιξη.
Μόνο εμείς, τα μυρμήγκια νομίζουμε ότι η ανιαρή μας ζωή (αν την καταντήσαμε ανιαρή) είναι σε αιώνια ακινησία και έτσι πρέπει να είναι τα πάντα στον κόσμο.
Σταθερό.
Και ψάχνουμε σταθερούς νόμους.
Μόνο που οι βασικοί νόμοι, οι νόμοι των πάντων, είναι νόμοι της αστάθειας.

Περισσότερα στο βιβλίο μου "Ζάπινγκ σε ιδέες του μέλλοντος"

Παιδιά Χωρίς ΜΟΡΦΩΣΗ;

Τα παδιά των ανθρώπων.
Μά πώς θα σώσει την ανθρωπότητα ένα μωρό μετανάστριας;
Όταν πρέπει να τρέχουν τα παιδιά αυτά σαν κυνηγημένα,
όχι σαν, κυνηγημένα,
να βγάλουν τα ένσημα για να μην απελαθούν,
γιατί δεν έχουν δικαίωμα στο πιστοποιητικό γέννησης;
να τρέχουν κυνηγημένα χωρίς δικαίωμα
να πάνε με αυτόν τον τρόπο
να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο;
Πώς να αποτραπεί η βία χωρίς μόρφωση;
Χωρίς να έχουν τη δυνατότητα τα παιδιά αυτά
να διαβάζουν
τα βιβλία μας;
Βία, βία, βία...
Αυτό είναι το μέλλον της ανθρωπότητας;
Φοβάμαι.

Η τέχνη

Su Friedrich - Sink or swim: η τέχνη της απόλυτης έκπληξης.

Δεν το αναφέρω στο βιογραφικό μου, αλλά έχω κάνει στο Κολέγιο Αθηνών σεμινάριο
σεναριογραφίας.
Γιατί δεν το αναφέρω; Δεν ξέρω.
Ίσως σας το κρατούσα έκπληξη.
Ναι, προσπαθώ κι εγώ να κάνω ταινία.
Όχι σαν σκηνοθέτης, έγραψα δύο σενάρια.
Όχι σαν της Su, αφηγηματικά.

Η σχέση μου όμως σαν καταναλωτής (υπάρχει καλύτερη έκφραση;) του κινηματογράφου πρέπει επιτέλους να αποκατασταθεί.
Το έχω βάλει στο πρόγραμμα από το καλοκαίρι.

Θα βρω άραγε σε αυτή την κοινωνία των λύκων παραγωγό που θα δώσει σημασία σε μία μετανάστρια; Ο Περράκης είπε ότι είναι μία ειλικρινέστατη εξωμολόγηση μίας γυναίκας και πρέπει να βρω μία γυναίκα σκηνοθέτηδα. Η Μαλέα είπε ότι πρέπει να βρω παραγωγό.

Ψάχνω άνθρωπο.
Υ.Γ.(Η Μαλέα είναι πολύ γλυκειά κοπέλα.)

Το βιβλίο μου

Επειδή με ρώτησαν για το τίτλο του βιβλίου μου, το αποκαλύπτω:

"Ζάπινγκ σε ιδέες του μέλλοντος"

Και το στέκι μας είναι κατακαίνουργιο!

Θα το βρείτε

Αλλά να μη ξεχνάω και να διαφημίζω το βιβλίο μου,
θα το βρείτε στο βιβλιοπολείο του ΚΨΜ,
του εκδοτικού μου οίκου,
Ζωοδόχου Πηγής 55-57,
που πρόκειται να γίνει
και ένα από τα πιο συμαντικά στέκια
της Αθήνας.
Θα το βρείτε στη μέση-μέση.
Είναι κίτρινο και κόκκινο.
Τα αγαπημένα μου χρώματα.

(Το ΚΨΜ εκδείδει πολιτικό, φιλοσοφικό και καλλιτεχνικό βιβλίο.)

Με καλείς;

Φοίβο, με καλείς;
Το φεγγαροκόριτσο είμαι εγώ!
Σ;)

Οχ, έκανα λάθος

Οχ, ο χοίρος γράφεται με όμικρον!

Είμαι μόνο μία μετανάστρια φτωχή αγράμματι,
που έχει περατώσει πανεπιστήμιο πράγματι.

Μπούτι

Πώς νιώθει ένα κατεψυγμένο μπούτι χείρου κρεμασμένο στην κατάψυξη του χασάπι;
Κάπως σαν και μένα.

Τέλεια.

Σαν βόδι που δεν μπορεί να μάθει HTML (και ούτε τα πιο απλά).

Χειρόβοδο.
Χειρότερο και από το βόδι δηλαδή.

Πρώτα βάζεις στην κατάψυξη τα μπούτια σου και μετά και το κεφάλι.
Το συνειστώ.
Το συνηθίζω.
Είναι σούπερ!

Λέω να γίνω χειρινή, συγνώμη χειμερινή κολυμβήτρια.

Ποιός άλλος;

Ποιός άλλος μεγάλωσε, έκανε τον πήδο
από την παιδική ηλικία στην εφηβεία
με τα βιβλία του Jack London,
του Ernest Τhomson Seton (Ο Rolf από το δάσος - δεν ξέρω πώς μεταφράζεται),
του Peter Freuchen (Το βιβλίο των εφτά θάλασσων)
και το Ra;

Λίγο ασυνήθιστα για κορίτσι;

Ε, ναι, είμαι αγοροκόριτσο!
Με σανό στα μαλλιά και χτυπημένα γόνατα...

Διλήμματα ωριμάζουν...

Βάζω στοίχημα ότι το ΣΕΚ (ποιος τους θυμάται!)
ψήφισε ΠΑΣΟΚ (και στο πρώτο γύρο).
Με τη λογική: Εσείς υποστηρίζεται
ΕΜΑΣ
απ' όλη την Αριστερά,
εμείς σας υποστηρίξουμε στις εκλογές.
Και μετά... θα κάνουμε την επανάσταση.
Ποιος θα κυβερνάει μετά;
Μα
ΕΜΕΙΣ,
οι επαναστατηκότεροι απ' όλη την Αριστερά!
ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ,
με την υποστήρηξη σας από τα ΚΑΤΩ.
ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ξέρουμε την αλήθεια!

Συγνώμη παιδιά, αλλά...
Και το ΚΚΕ είναι σάμπως καλύτερο που διάλεξε την αποχή;
Ρωτάω, απλώς.
Λύνωντας δηλλείματα...

Λεει ότι είναι ρηχό

Η κόρη μου είπε ότι είναι ρηχό το Internet και επομένως και η μπλογκόσφαιρα.
Δεν κοίταξε ποτέ της.
Πώς να της το φέρω;
Σε πιάτο;

Αν βρω και κανένα βαθύ ...θα της τη φέρω!
Αλλά ΠΩΣ;

Σωκράτης

Το πρώτυπο του ενάρετου ανθρώπου:
που αδιαφορεί για το κοινώς νοούμενο ατομικό συμφέρον, μπροστά στη επιδίωξη ενός μεγαλόπνοου στόχου για την εξυπηρέτηση του συλλογικού καλού.

Ήταν άργε ο Σωκράτης οπαδός του "ολοκληρωτικού κινήματος";
(εξήγηση σε άλλο ποστ)
Όχι.
Οι αρετές αποτελούν γνωσιακές κατακτήσεις.

Φταίω εγώ που η Αρετή δεν φοριέται τελευταία;
Όχι.
Καπέλο με φρούτα ή υποδήματα;
Εμένα μου αρέσει...

Υ.Γ. Προσέξτε να μη μείνετε στο τελός ξυπόλυτοι!

Μου όρμηξε ένας τίγρης μα εσύ σαν λιοντάρι του χίμηξες πιο γρήγορα.
Με έσωσες.

Στιγμιαία και δυνατή ευχαρίστηση.
Κια έξω βρέχει ακατάπαυστα.
Όλα κάθετα σαν στο όνειρο.

Τι σου κάνει ένας μετέωρας

Η συμπαντική πληρότητα - οι διάφορες εκδηλώσεις του πλούτου της - είναι η έκφραση της δημιουργικής ουσίας της φύσης. Όσο πιο πολύ έχετε εναρμονιστεί με το νου της, τόσο ευρύτερη πρόσβαση έχετε στη ατελείωτη, ατίθαση δημιουργία της.
Πρώτα όμως πρέπει να υπερβείτε το στροβίλισμα του εσωτερικού σας διάλογου, μετά μπορείτε να συνδεθήτε με το δημιουργικό και πλούσιο νου. Μετά θα ανοίξετε το χώρο για τη δυναμική δραστηριότητα, ενώ συγχρόνως θα είστε φορέας της σιωπής αυτού του αιώνιου, ατελείωτου δημιουργικού νου. Η συνύπαρξη των αντιθέσεων - της γαλήνης και της δυναμικής - θα σας φέρει ανεξαρτησία από τις καταστάσεις, τους ανθρώπους και τις υλικές προϋποθέσεις.
Όταν συνειδητοποιήσετε αυτή την λαμπρή συνύπαρξη, θα συνδεθήτε με τον κόσμο της ενέργειας... Αυτός ο κόσμος της ενέργειας είναι η δυναμική κύμμανση, είναι ελαστικός, σε συνεχή αλλαγή, αλλά επίσης γαλήνιος, σιωπιλός, ατέρμονος...

Deeprak Chopra, Οι επτά πνευματικοί νόμοι της επιτυχείας

Εγώ εναρμονήστηκα πριν περίπου οκτώ χρόνια. Και μετά έπεσε στη επιφάνεια μου ένας μετέωρας. Με έβγαλε από την τροχιά μου αλλά αφού ο μετέωρας είναι ακόμα καυτός, θα έχει πρόσθετη ενέργεια... υποθέτω.

Φιλάκια!

Σήμερα διαμαρτηρήθηκαν οι μετανάστριες για το ότι τα παιδιά τους που γενήθηκαν στην ελλάδα δεν παίρνουν ελληνική υπεικότητα.
Εγώ αυτή τη φορά δεν πήγα.
Εγώ είμαι άλλη περίπτωση. Ο Δήμαρχος μας είναι γνωστός μου και μου έδωσε τη ληξιαρχική πράξη αμέσως.
Για αυτό και τον ψυφίζω.
Το μουρλό μου...
Φιλάκια, Δήμαρχε!

Ευγενής σκοποί

Ο Σλοβάκος πολιτολόγος Tomáš Zálešák γράφει στο βιβλίο του για τον ολοκληρωτισμό "Η δουλειά του Σατανά" ότι:
"Ο μόνος οδηγός για τον οπαδό του ολοκληρωτικού κινήματος βασίζεται στην αρχή να δουλέψει και να θυσιασθεί με όλες του τις δυνάμεις για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου και νέου ανθρώπου".
Είχε ο Χίτλερ τόσο ευγενής σκοπούς και δεν το κατάλαβα από την ανάγνωση του "Ο αγώνας μου"; Ή τον ενδιέφερε η διεύρυνση του Lebensraum (ζωτικός χώρος) της ανώτερης Νορδικής ράτσας διεξάγωντας πόλεμο;

Καμία σχέση με τους γονείς μου.

Όλα παίζονται συνεχώς

Το σχολείο μας μαθαίνει ότι κάτι που είναι άσπρο δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα μαύρο. Τελεία και παύλα. Να μην το εξετάζουμε. Και να θεωρούμε τον Ηράκλειτο παράξενο επειδή λεει: Ο κόσμος είναι και δεν είναι.
Ναι, ο κόσμος δεν είναι, γίνεται. Όλα είναι και μαύρα και άσπρα συγχρόνως, γιατί όλα παίζονται. Όλα γίνεται μία σχέση, μία δυναμική επικοινωνία μεταξύ όλων των χρωμάτων. Όλα είναι συνέχεια σε κίνηση. Σε διαλεκτική κίνηση που εκφράζεται από την μία με την εξέλιξη (με την ευρύτερη έννοια) και από την άλλη με την επανάσταση, σαν ποιοτικό άλμα.
Η πάλη και η ενότητα των αντιθέσεων.
Ο κόσμος δεν είναι γραμμικός, δεν είναι αναγωγικός, δεν είναι μία ντουλάπα με συρτάρια - ανοίγουμε το ένα, κλείνουμε το άλλο…
Η σύγχρονη επιστήμη αποκαλύπτει ότι ο κόσμος είναι χαοτικός, συνέχεια αναδημιουργείται η τάξη του στην αταξία που πάντα «διαλεκτίζεται», σαν μία μουσική σύνθεση της συμπαντικής λύρας.

Η Πράξη και η Θεωρία του μέλλοντος.

Η διαλεκτική σχέση των αντιθέσεων:

Προνομιούχοι versus απίστωτοι.
Δουλεία σε οικοφάρμες versus βόλτες σε ψυφιακούς παράδεισσους.
Τσιμεντοδικτατορίες versus ουτοπίες.

Η πράξη του Writersland και η θεωρία του Ζάπινγκ σε ιδέες του μέλλοντος.
Η ενώτητα των αντιθέσεων.

Είμαστε συγγενείς, Νίκο!
Με διαβάζεις κι εσύ;

Μόνο...

Δεν είμαι και τόσο... α.

Η αλήθεια είναι ότι έχω να κάνω έρωτα πάνω από ένα χρόνο. Όχι πώς δεν υπήρξαν ευκαιρίες, ευκαιρίες πάντα υπάρχουν.
Αλλά εγώ
μόνο εσένα θέλω.

Δεν είμαι και τόσο άρρωστη.
Η σκλήρηνση καταπλάκας σήμερα αντιμετοπίζεται.

Χαμόγελο

Είναι αξιοσημείωτο πώσο καλοί είναι οι ανθρώποι.
Τους δίνεις ένα διαφημηστικό με το εξώφυλό σου και σου λένε "Ευχαριστώ". Και εσένα ζεσταίνεται η καρδιά σου επειδή σε κάνουν να νιώθεις ότι προσφέρεις.
Μόνο κάτι ξηνοί κουλτουριάρηδες σηκώνουν τη μύτη τους χωρίς λέξη...
Αυτοί θα μάθουν τελευταίοι (;)

Θα μάθουν, ή... θα τους φύγει το τρένο;

Η Σύμβια προβλέπει το μέλλον μια χαρά

Είμαστε σαν τον Ήλιο με το Φεγγάρι.
Τόσο σηματικοί και μηδαμινοί συγχρόνως.
Που δεν μπορούν να συναντηθούν ποτέ.

Αλλά δεν μπορεί, κάποιο κόλπο πρέπει να υπάρχει.
...Εδώ ο Ήλιος εφεύρηκε κοτζάμ φωτοσύνθεση για να μπορεί να γεννηθεί ο έρωτας.
Ήλιος εσύ...
μία μικρή Σελίνη εγώ.

(Όχι, δεν είμαι η Φεγγάρο)

Και όμως

Η ταινία που είδα στη πατρίδα μου (αμερικάνικη όχι δική μας) λεγόταν στα δικά μας "Κόκκινο εφτάρι". Ξέρεις, αυτό στα χαρτιά. Η κοπέλα μπήκε με το ζόρι στο μετρό και το πλήρωσε με το θάνατο της. Ενώ αν γινόταν ό, τι ήταν να γίνει χωρίς βία, θα γινόταν αργότερα.
Ίσως να γράφεται η λέξη και "Szeretem". Δεν τη ξέρω καλά την γλώσσα, απλά ξέρω την κάθε λέξη, χωρίς να θυμάμαι τι σημαίνει. Βασικά, είμαι τρίγλωσσο παιδί...