Στην ανοιξιάτικη πρασινάδα των πεύκων,
Στα σμαραγδένια λουτρά τους
Πέταξα όλη την κούραση
Και το διάφανο του μυαλού κήρυγμα.
Και μου ήρθε μια τρελή, άγρια επιθυμία
Όλος να βουτήξω μέσα της,
Όχι σαν άνθρωπος, σαν δένδρο να τρέμω
Κάτω απ’ το καλπασμό τον αλόγων του ανέμου.
(Μετάφραση από ένα τσέχικο ποιήμα γραμμένο χωρίς όνομα του ποιητή στο μπλουζάκι μου που ζωγραφίσα με κόκκινη μπογιά στα 17 μου.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment